'Gaat 't dan over het fysieke litteken of het mentale litteken?': wordt me vaak gevraagd als ik over de littekenbehandelingen vertel. In mijn optiek is het met elkaar verbonden. Zeker bij een littekenbehandeling na keizersnede. Soms is er iets heftigs gebeurd waardoor het trauma in het littekenweefsel wordt opgeslagen. Zodra we aan de slag gaan om het litteken te behandelen komt dat weer omhoog. De verhalen en beelden die erbij horen. Dit is misschien niet het eerste waar je aan denkt.
Je eerste gedachtes gaan vooral over wat je fysiek opmerkt aan je lichaam, of wat zichtbaar is, en wat te maken kan hebben met het litteken. Het kan pijnlijk of gevoelloos zijn, jeuken of heel gespannen aanvoelen. Elk lichaam herstelt anders na een operatie. Hier schreef ik ook een blog over.
Vooral littekens in de buik kunnen pijn in de onderrug of onderbuik geven. Vaak een zeurende pijn die een beetje kan lijken op menstruatiepijn. Maar je kan ook vaker door je rug gaan. Hier heb ik 't vooral over klachten die kunnen ontstaan na een keizersnede; één van de littekens die ik vaak terug zie in mijn praktijk. Toevallig ook een litteken waar ik heel blij van word om te behandelen, want hierbij zie en voel je al na een paar behandelingen enorme vooruitgang!
Datzelfde geldt ook voor andere littekens zoals die van een heupoperatie of van de hallux valgus. Of van een klein litteken van een knie-operatie of een moedervlek die weggehaald is. Het fascineert me elke keer weer waar het lichaam toe in staat is.